Γεννήθηκε και μεγάλωσε Αθήνα και σήμερα εξακολουθεί να μένει Αθήνα. Είναι απόφοιτος της σχολής Επιστήμης φυσικής αγωγής και Αθλητισμού του Εθνικού και Καποδιστριακού πανεπιστημίου Αθηνών και απόφοιτος δραματικής σχολής και διπλωματούχος από το Υπουργείο Πολιτισμού.
Έχει δουλέψει και ως καθηγητής αγγλικών αλλά τελικά τον κέρδισε ο κόσμος της υποκριτικής.
Συμμετείχε στην θεατρική παράσταση «Οι περιπέτειες του Μίνι Μίου» σκηνοθεσία Μπέσσυ Μάλφα, κείμενο Γιώργος Δούκας.
Στην τηλεόραση συμμετείχε στην καθημερινή τηλεοπτική σειρά του Alpha «Έλα στη θέση μου» στο ρόλο του Θώκ.
Φέτος Σκηνοθετεί, και συμμετέχει στην τηλεοπτική-διαδικτυακή σειρά δράσης “rawmantic view» με την Μπέσσυ Μάλφα και τον Σπύρο Μπιμπίλα με το σενάριο να είναι επίσης δικό του.
Επίσης έχει σκηνοθετήσει και συμμετάσχει σε θεατρικές παραστάσεις στο θέατρο Χυτήριο: «Ελληνικός κινηματογράφος live»-«το στραβόξυλο» Μέλος της θεατρικής ομάδας “English theater club” συμμετοχή στο video clip του Γιώργου Δούκα «μετακομίζει η καρδιά μου» με την συμμετοχή επωνύμων.
Εμείς επικοινωνήσαμε μαζί του και κάναμε μια κουβέντα εφ όλης της ύλης:
Ιούλιε μετράς πολλά χρόνια στην θεατρική σκηνή. Λίγα λόγια πες μας
Έχω κάνει θέατρο ακόμα και από όταν ήμουν φοιτητής σε θεατρικές παραστάσεις με την Μπέσυ Μάλφα με την οποία είχαμε γνωριστεί σε ένα videoclip του Γιώργου Δούκα και λίγο αργότερα με κάλεσε να συμμετέχω στην παράσταση "Οι περιπέτειες του Μίνι Μίου". Μια ροκ παράσταση με έντονο το στοιχείο του χιούμορ.
Από πόσο χρονών θυμάσαι τον εαυτό σου να αγαπάει και να θέλει να ασχοληθεί με την υποκριτική;
Αυτό είναι μια πολύ ωραία ερώτηση. Σίγουρα από πάρα πολύ μικρός δηλαδή πριν πάω καν στο νηπιαγωγείο. Ο πατέρας μου έβαζε μια ταινία αμερικανική η ακόμα και ελληνική. Θα υπήρχε στιγμιότυπο μέσα στην ημέρα όπου είχα αφομοιώσει τις κινήσεις πχ ενός χαρακτήρα μιας ταινίας και μετά θα την έκανα σαν να έπαιζα στην ταινία, σαν μικρό θεατράκι.
Έχεις κάνει πολλές θεατρικές παραστάσεις, ποια θεωρείς ότι σε είχε δυσκολέψει και ποια ξεχωρίζεις περισσότερο;
Νομίζω κάθε μια δουλειά είχε τις δικές της δυσκολίες, δηλαδή όλα είχαν μια πρόκληση στην οποία εσύ σαν ηθοποιός έπρεπε να καταφέρεις να ανταπεξέλθεις και να βγάλεις την δική σου αλήθεια.
Σίγουρα "Οι περιπέτειες του Μίνι Μιου" που ήταν από τις παραστάσεις που ακούστηκαν και είχε μέσα καταξιωμένους ηθοποιούς. Είχε πολλά νέα άτομα, είχε τις κόρες της Μπέσυς Μάλφα αλλά και άλλους πολύ καλούς νέους ηθοποιούς, ήταν πολύ οικογενειακό το κλήμα αλλά και τα τελευταία χρόνια που είμαι στο "English theater club" που είναι ένας επαγγελματικός θίασος που είχε ξεκινήσει από θεατρικό εργαστήρι και πλέων περιοδεύει στα σχολεία, σε όλη την Ελλάδα και ήμασταν και στο θέατρο Αλκμήνη με την παράσταση "snow White" από το English Theater Club, είναι αυτό που λέμε, έχω βρει τον εαυτό μου, είναι δηλαδή στην αγγλική γλώσσα το οποίο είναι δύσκολο γιατί πέρυσι ήμασταν στο "love versus hate" που είναι μια παράλληλη ιστορία με το "Ρωμαίος και Ιουλιέτα" του Σαίξπηρ που ένας μαθητής έκανε μια εκπαίδευση για να γίνει ηθοποιός και ο πατέρας του δεν τον άφηνε. Υπήρχαν έντονα κωμικά στοιχεία τα οποία μου έκανε εντύπωση πως παιδιά του γυμνασίου, (γιατί ήταν εφηβικό θέατρο), καταλάβαιναν τι λέγαμε και γελούσαν με αυτά που λέγαμε, ήταν και αυτό μια άλλη πρόκληση που μου αρέσει και γιαυτό είμαι στο "English theater club" και δεν έχω πάει αλλού . Είναι μια καλή προπόνηση αν θες να κάνεις πράγματα στο εξωτερικό.
Υπάρχει κάποιος καλλιτέχνης που σε έχει στιγματίσει θετικά στην μέχρι τώρα πορεία σου; Που είναι δηλαδή πρότυπο για σένα;
Νομίζω είναι πολλοί, από Έλληνες καλλιτέχνες όταν μαθαίνεις διαβάζεις και ακούς, που δεν είναι πάντα έγκυρο αυτό που ακούς, έψαξα πράγματα για τον Δημήτρη Χορν, μπορώ να πω ότι τον θαυμάζω γιατί είναι πολύ διαχρονικός, έχει φύγει από την ζωή αλλά τουλάχιστον οπτικά, γιατί στο θέατρο δεν τον πρόλαβα, βλέπεις ότι αυτός ο άνθρωπος τουλάχιστον σε υποκριτικό επίπεδο είναι διαχρονικός. Αυτό το οποίο κάνει το εισπράττει και το εισπράττεις και εσύ οπότε ναι είναι ένα πρότυπο για να μπορέσει ο κόσμος αυτό που βλέπει από εσένα να το εισπράττει, να καταλαβαίνει τι γίνετε και τι νιώθεις εσύ. Ο Λάμπρος Κωνσταντάρας μου αρέσει πάρα πολύ, πηγαίος, αυθόρμητος, μπορούσε να κάνει οτιδήποτε. Ο Αυλωνίτης πάρα πολύ ο οποίος είχε συμβουλέψει και πολλούς ηθοποιούς της εποχής του πως να μην χάνουν το αστείο. δηλαδή κάποιες τεχνικές που είχε ανακαλύψει ένας άνθρωπος (αν δεν κάνω λάθος) που δεν είχε πάει σε δραματική σχολή. Τον Άντονι Χόπκινς ο οποίος διαβάζει 100 φορές το σενάριο για να του βγει φυσικό. Τον Τζακ Νίκολσον, τον Ρόμπερτ ντε Νίρο που έχει πάρει δύο φορές Όσκαρ, ο Όρσον Γουέλς που έστισε παγίδα στον εαυτό του που έκανε το "Πολίτης Κέιν" και έκτοτε δεν ξεπέρασε τον εαυτό του.
Την περσινή χρονιά σε είδαμε στο καθημερινό σίριαλ "Έλα στην θέση μου" στην συχνότητα του Alpha. Πως είναι να δουλεύεις σε καθημερινό σίριαλ;
Είναι καταρχάς σαν μια οικογένεια, είναι πάρα πολύ ωραίες στιγμές που έζησα εκεί, θυμάμαι πολλά πράγματα, θυμάμαι την ανταπόκριση του κόσμου σε όλο αυτό, τα μηνύματα που δέχεσαι κτλ, που είναι ενθαρρυντικό γιατί όταν σε προκαλεί ένα μεγάλο κανάλι έχεις και μια ευθύνη ώστε ο ρόλος που σου δίνετε να τον βγάζεις εις πέρας με έναν πολύ αξιοπρεπή τρόπο. Έκανα φίλους σε αυτή την σειρά και εισέπραξα πάρα πολύ μεγάλη αγάπη και βέβαια τα αισθήματα είναι αμοιβαία. Είναι πάρα πολύ σημαντικό γιατί είχα κάνει ένα μικρό γκεστ στην αρχή της 3ης σεζόν και τελικά ο ρόλος μεγάλωσε και πήγε σε παραπάνω επεισόδια. Ήταν ένας ρόλος πολύ ωραίος γιατί είχε και σκοτεινό στοιχείο αλλά και κωμικό.
Πέρα από ταλαντούχος ηθοποιός είσαι και σεναριογράφος. Πως είναι λοιπόν να δουλεύεις σαν σεναριογράφος;
Είναι ένα ατελείωτο ταξίδι εικόνων, άγχους μπορώ να πω, γιατί έχει και άγχος όλο αυτό το πράγμα και μπορώ να αναθεωρήσω. δηλαδή γράφεις κάτι, το βλέπεις να οπτικοποιείται λες θα το έκανα αλλιώς και τελικά λες πως είναι το τέλειο; και τελικά καταλαβαίνεις ότι δεν υφίσταται το τέλειο και προσπαθείς συνέχεια να πιάσεις αυτή την τελειότητα. Δεν ησυχάζεις γιατί κάθε φορά θες να γράφεις κάτι καινούριο.
Φέτος λοιπόν σε βλέπουμε και σε θαυμάζουμε στην σειρά "Rawmantic View" της οποίας γράφεις εσύ το σενάριο. Λίγα λόγια για το έργο;
Ο πρώτος κύκλος (υπάρχουν άλλοι τρεις που ετοιμάζονται) αναφέρεται σε μια συμμορία η οποία θέλει να κάνει μια ληστεία και να κλέψει από ένα στέλεχος μιας επιχείρησης 6 πολύτιμα διαμάντια τα οποία της τα είχε εμπιστευτεί το αφεντικό της. Αυτή η γυναίκα φιλοξενείται στο εξοχικό του ανιψιού της Άλεξ και οι τύποι που την παρακολουθούν επιτίθενται και προσπαθούν να πάρουν αυτά τα διαμάντια αλλά ο ανιψιός της που είναι ένας πολύ νέος άνθρωπος προσπαθεί να την προστατέψει και να την φυγαδέψει στο σπίτι ενός πολύ καλού της φίλου που είναι αστυνομικός. Εκεί αρχίζει η περιπέτεια γιατί ουσιαστικά η συμμορία αυτή κάνει τα πάντα για να πάρει τα διαμάντια αυτά και δεν διστάζει να απειλήσει και άλλα μέλη της οικογένειας του Άλεξ. Ήθελα να πω ότι ένα subplot που έχει η ιστορία είναι ότι ένα μέλος της συμμορίας είναι μια πρώην κοπέλα του Άλεξ η οποία δεν σταμάτησε ποτέ να έχει συναισθήματα για εκείνον ούτε βέβαια και αυτός. Όποτε η σύγκρουση και η όλη αναμέτρηση είναι με φουλ αγωνία και δράση και με πολλές ανατροπές. Οι επόμενες ιστορίες έχουν μεγαλύτερο ενδιαφέρον και άλλους χαρακτήρες οι οποίοι εισάγονται στην υπόθεση.
Στο "Rawmantic View" συνεργάστηκες με τους καταξιωμένους και αγαπημένους ηθοποιούς Μπέσυ Μάλφα και Σπύρο Μπιμπίλα. Λίγα λόγια για αυτή την συνεργασία;
Έχει πολύ μεγάλο ενδιαφέρων γιατί καταφέρνεις και παίρνεις στην δουλειά σου και συνεργάζεσαι με δύο πολύ μεγάλους και καταξιωμένους ηθοποιούς και αυτό είναι ένα πολύ μεγάλο δώρο γιατί βλέπεις ότι αυτοί οι δύο πολύ σπουδαίοι άνθρωποι είναι στο δικό σου έργο, στην δική σου ιστορία, σε αυτό που εσύ ήθελες να βγάλεις προς τα έξω. Είναι τόσο έκπληξη αυτό γιατί με την εξέλιξη των ιστοριών θα δούμε πως από απλοί χαρακτήρες θα εξελιχθούν σε κάτι διαφορετικό, σε κάτι άλλο. Είναι μεγάλη χαρά, από εκεί που η Μπέση Μάλφα ήταν μέντορας σου είναι ξανά συνεργάτης σου, ο Σπύρος ο μπιμπίλας που ήταν καθηγητής σου πλέων είστε συνεργάτες, μοιράζεστε ,μαζί ιδέες, σκηνές κτλ.
Ποια είναι η γνώμη σου για τα τάλεντ σόου; Θα δήλωνες συμμετοχή;
Δεν είχα ποτέ την θέληση να λάβω μέρος σε ένα τάλεντ σόου. Ασχολούμαι με άλλα πράγματα προτιμώ ο κόσμος να βλέπει συμμετοχές όπως το "Έλα στην θέση μου" η το "Rawmantic view". Παρακολουθώ μεν όταν είμαι σπίτι αλλά μου αρέσουν διαφορετικού είδους παραγωγικά πράγματα.
Με τρεις λέξεις πως θα χαρακτήριζες τον εαυτό σου;
Μου βάζεις δύσκολα. Σίγουρα ευαίσθητο, φιλότιμο μπορώ να πω και εργασιομανή, δηλαδή μη με βγάλεις πάνω από το stage αρρωσταίνω.
Που σε συναντάμε σήμερα;
Στο youtube στην σειρά "Rawmantic view", πριν την έξαρση του κοροναϊου στο θέατρο Αλκμήνη με το "English theater club" που σκηνοθετεί η εξαιρετική Tessa Clark, μια παράσταση που απευθύνεται και σε μικρούς και σε μεγάλους.
Τι έχουμε να περιμένουμε στο μέλλον;
Υπήρχαν πάρα πολλές συζητήσεις για μια νέα παράσταση η οποία τώρα με την έξαρση του κοροναϊού και την αβεβαιότητα που υπάρχει πολλά πράγματα έχουν παγώσει. Σίγουρα αν ευνοήσει και δεν υπάρχει μεγάλο πρόβλημα στο παιδικό θέατρο, σίγουρα μιλάμε για δύο νέες παραγωγές στο παιδικό, είναι όμως όλα τόσο αβέβαια. Σίγουρα παραπάνω θέατρο και ίσως παραστάσεις που έχουν να κάνουν με το αρχαίο δράμα αλλά δεν ξέρουμε ακόμα τίποτα. Υπήρχε μια συζήτηση για προτάσεις στο φεστιβάλ Αθηνών αλλά όλα έχουν παγώσει.
Ολοκληρώνοντας την συνέντευξη δεν θα μπορούσαμε να μην ρωτήσουμε πως προέκυψε αυτό το κατά τα άλλα πολύ ωραίο και σπάνιο όνομα;
Θεωρώ και εγώ ότι ούτε και οι γονείς μου ξέρουν πως προήλθε. Του πατέρα μου νομίζω του άρεσε η ιστορία, η Ρώμη, η κουλτούρα. Μπορεί να είχαν την εντύπωση ότι μια μέρα θα κυβερνήσω (γέλια).
Ιούλιε Καίσαρ σε ευχαριστούμε πάρα πολύ για την παραχώρηση της συνέντευξης. Σου ευχόμαστε κάθε επιτυχία σε ότι έρχεται...
Ακολουθεί Κριτική για την σειρά καθώς και το πρώτο επεισόδιο.
Rawmantic View ⭐⭐⭐⭐☆
Δεν χρειάζεται να αναφερθούμε στην πλοκή καθώς ο Ιούλιος μας την αναφέρει ποιο πάνω. Αρχικά θα πούμε ότι έχει πάρα πολύ καλή υπόθεση. Το σενάριο δεν υστερεί σε τίποτα ενώ καταφέρνει να σε κρατήσει σε αγωνία για την συνέχεια. Έχει πάρα πολύ καλή φωτογραφία που πολλές φορές σε καθηλώνει. Η ερμηνεία όλων των συντελεστών είναι σε πάρα πολύ καλό επίπεδο ενώ αυτό που θα έλεγες ότι θέλει λίγο προσοχή είναι οι σκηνές με το χιούμορ και οι σκηνές όπου παίζουν ξύλο.
Εν κατακλείδι: Μια πολύ όμορφη δουλειά από έναν νέο και ταλαντούχο ηθοποιό που αξίζει να δεις.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου