Άλλη φορά πήγαμε με τον Άγιο [άγιο Πορφύριο Καυσοκαλυβίτη] στα μέρη της Βοιωτίας. Ήταν μαζί μας και η ανιψιά του η Ελένη. Καθίσαμε για λίγο κάπου και μετά μας έδειξε την κατεύθυνση που ήθελε να πάρουμε.
Εμείς δειλιάσαμε, γιατί το μέρος ήταν άγριο και κακοτράχαλο. Ο Άγιος στάθηκε λίγο και κοίταξε με τη Θεία Χάρη. Τελικά μας είπε πως δεν ήταν πολύ μακριά το σημείο που ήθελε, γύρω στα 750 μέτρα, οπότε πρότεινε να πάμε με τα πόδια.
Πάλι όμως αντιδράσαμε, επιμένοντας πως θα ήταν πολύ δύσκολο για τον Παππούλη να βαδίσει σ’ αυτό το δύσβατο μέρος.
– Μην ανησυχείτε, βρε για μένα. Αυτά τα μέρη μού αρέσει να τα περπατώ.
Καθώς βαδίζαμε μας είπε:
– Θέλω να πάμε, γιατί κάτι άγιο με τραβάει.
Φτάσαμε στο μέρος που ήθελε ο Γέροντας. Εγώ ήμουν δίπλα του, στ’ αριστερά του. Άρχισε να εξετάζει το μέρος, όπως κατάλαβα, με την διόραση.
Ανεβήκαμε μια ανηφόρα και βρήκαμε ένα πέτρινο εκκλησάκι, που είχε μια πόρτα και έναν μικρό φεγγίτη σαν αχιβάδα.
Η σκεπή του ήταν χτισμένη σαν πέτρινο γεφύρι. Κοίταξε δεξιά και αριστερά και άρχισε να ψέλνει το απολυτίκιο της Μεταμορφώσεως.
Εμείς δειλιάσαμε, γιατί το μέρος ήταν άγριο και κακοτράχαλο. Ο Άγιος στάθηκε λίγο και κοίταξε με τη Θεία Χάρη. Τελικά μας είπε πως δεν ήταν πολύ μακριά το σημείο που ήθελε, γύρω στα 750 μέτρα, οπότε πρότεινε να πάμε με τα πόδια.
Πάλι όμως αντιδράσαμε, επιμένοντας πως θα ήταν πολύ δύσκολο για τον Παππούλη να βαδίσει σ’ αυτό το δύσβατο μέρος.
– Μην ανησυχείτε, βρε για μένα. Αυτά τα μέρη μού αρέσει να τα περπατώ.
Καθώς βαδίζαμε μας είπε:
– Θέλω να πάμε, γιατί κάτι άγιο με τραβάει.
Φτάσαμε στο μέρος που ήθελε ο Γέροντας. Εγώ ήμουν δίπλα του, στ’ αριστερά του. Άρχισε να εξετάζει το μέρος, όπως κατάλαβα, με την διόραση.
Ανεβήκαμε μια ανηφόρα και βρήκαμε ένα πέτρινο εκκλησάκι, που είχε μια πόρτα και έναν μικρό φεγγίτη σαν αχιβάδα.
Η σκεπή του ήταν χτισμένη σαν πέτρινο γεφύρι. Κοίταξε δεξιά και αριστερά και άρχισε να ψέλνει το απολυτίκιο της Μεταμορφώσεως.
περισσότερα εδώ: πηγή
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου