Μιλώντας στην εκπομπή «Αταίριαστοι», στον ΣΚΑΙ, ο δημοσιογράφος Μπάμπης Παπαπαναγιώτου, προσωπικός φίλος της οικογένειας Φύτρου, διάβασε ένα κομμάτι από την επιστολή που του έστειλε η χαροκαμένη μητέρα των δύο ανήλικων παιδιών.
Τα λόγια της μητέρας, που έχασε τα πάντα στη φωτιά, δεν μπορούν να αφήσουν κανέναν ασυγκίνητο:
«Προσπαθώ να μοιάσω στην κορούλα μου, που ήταν πάντα μαχήτρια και κατάφερνε να το αποδεικνύει με κάθε τρόπο. Ξέρω ότι ο Γρηγόρης θα έκανε ό,τι καλύτερο για να σωθούν. Το ότι δεν τα κατάφερε ήταν απλά θέληση του Κυρίου. Ακούω στα αφτιά μου την γλυκά τρεμάμενη φωνούλα του Ανδρέα: "Φοβάμαι μανούλα, ανησυχώ πολύ, θα φανώ δυνατός, αλλά εσύ μην έρθεις μαμά. Θέλω να μην έρθεις, είναι όλα κλειστά, δεν θα τα καταφέρεις". Προσπάθησα να φτάσω κοντά τους, τέσσερις ώρες προσπαθούσα με κάθε τρόπο να πλησιάσω. Όταν εγκατέλειψα την προσπάθεια, σκεπτόμενη ότι θα ήταν καλύτερα να μην κινδυνεύσω κι εγώ, ώστε να μπορώ να βοηθήσω αν χρειαστεί. Δεν έχω λόγια. Όταν θα καταφέρω να αναγνωρίσω και τα αγόρια μου -γιατί ο κρατικός μηχανισμός και σε αυτό έχει χάσει τον μπούσουλα- θα σας πω με βεβαιότητα ότι έχασα τα πάντα. Να αγκαλιάζετε τα παιδιά σας κάθε μέρα».
Τα δύο αδέρφια φοιτούσαν στο Αρσάκειο σχολείο, ο πρόεδρος του οποίου, ο γλωσσολόγος Γεώργιος Μπαμπινιώτης, με ανακοίνωσή του, εξέφρασε τη λύπη και το θρήνο της σχολής για τα δύο αστέρια της.
Η ανακοίνωση του του Γιώργου Μπαμπινιώτη:
«Μια ασύλληπτη και ανείπωτη τραγωδία!
Δύο μαθητές μας των Αρσακείων και ο πατέρας τους είναι μεταξύ των θυμάτων τής συμφοράς που έπληξε την Αττική. Η Εβίτα, μαθήτρια τής Β΄ Γυμνασίου, και ο αδελφός της Ανδρέας, μαθητής τής Ε΄ Δημοτικού, έχασαν τη ζωή τους με τον πιο τραγικό τρόπο στο Μάτι. Η Εβίτα βρήκε τον θάνατο πηδώντας απελπισμένα στον γκρεμό από ψηλά για να σωθεί και ο Ανδρέας απανθρακώθηκε αγκαλιά με τον πατέρα του, δύο από τα 26 απανθρακωθέντα θύματα τής φωτιάς. Όλοι τους (πατέρας και παιδιά) αθλητές τής ποδηλασίας, άριστοι μαθητές τού Αρσακείου Εκάλης (στην Άνοιξη) τα δύο παιδιά, πολύ καλά και ιδιαιτέρως αγαπητά παιδιά, που ξεχώριζαν στο Σχολείο τους. Το ίδιο καλός και αγαπητός και ο τραγικός πατέρας τους.
Πιο τραγική φιγούρα, όμως, η μάννα, που κλήθηκε να αναγνωρίσει το τσακισμένο από την πτώση σώμα τής Εβίτας και το αγνώριστο απανθρακωμένο πτώμα τού Ανδρέα, μαζί με το επίσης απανθρακωμένο πτώμα τού συζύγου της!
Πώς να περιγράψει κανείς μια τέτοια τραγωδία που ξεπερνάει τα όρια τής ανθρώπινης φαντασίας. Η Αρσακειακή Κοινότητα (δάσκαλοι, συμμαθητές και μαθητές, γονείς, Διοίκηση, απόφοιτοι) θρηνεί τον χαμό μιας (σχεδόν) ολόκληρης οικογένειας των αγαπημένων παιδιών-μαθητών μας που δεν τους άξιζε ένας τόσο άδικος και απάνθρωπος θάνατος.».
Περισσότερο υλικό: protothema
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου