Το δρώμενο του Εθνικού θεάτρου για την «Λυσιστράτη» που ξάφνιασε ευχάριστα τους Αθηναίους
Ο Αιμίλιος Χειλάκης κρατώντας ασπίδα στο αριστερό χέρι και κραδαίνοντας έναν ορθωμένο φαλλό στο δεξί, ανεβαίνει τις σκάλες του μετρό. Τις κατεβαίνει. Κοντοστέκεται όταν είναι να περάσει τα ακυρωτικά μηχανήματα ψάχνοντας τις τσέπες του. Και συνεχίζει να διατρέχει τον κεντρικό χώρο του μετρό του Συντάγματος με βλέμμα ανήσυχο που μοιάζει διαρκώς κάτι να αναζητά.
Οι περαστικοί ξαφνιάζονται. Τους εκπλήσσει αρχικά η ασπίδα. Το βλέμμα τους καρφώνεται όμως πιο συχνά στον φαλλό. Την έκπληξη διαδέχεται το μειδίαμα. Κάτι διαφορετικό έχει ήδη συμβεί σε μια ζεστή και γεμάτη σκοτούρες μέρα του Ιουλίου.
«Ένα συμβάν αποκαλύπτει την θεατρικότητα του καθημερινού, του σημερινού» επισημαίνει λίγο αργότερα ο σκηνοθέτης Μιχαήλ Μαρμαρινός στο πλήθος των συγκεντρωμένων δημοσιογράφων που βρέθηκε εκεί για να παρακολουθήσει «ένα θραύσμα από την στιγμή των γυναικών πριν καταλάβουν την Ακρόπολη, αλλά και έναν εκπρόσωπο του αντρικού φύλου που ψάχνει την γυναίκα του».
Το θεατρικό δρώμενο που οργάνωσε το Εθνικό θέατρο για την προώθηση της «Λυσιστράτης» που ανεβαίνει στις 5 και 6 Αυγούστου στο Αρχαίο θέατρο της Επιδαύρου, περιελάμβανε ένα χορευτικό των Γυναικών ήτοι: Ηλέκτρα Νικολούζου, Λένα Παπαληγούρα, Λένα Δροσάκη, Αγλαΐα Παππά, Αθηνά Μαξίμου κ.ά., αλλά και τη Λένα Κιτσοπούλου, που ενσαρκώνει τη Λυσιστράτη.
Ο Χρήστος Παπαδόπουλος που φροντίζει για την κίνηση της παράστασης, έδινε οδηγίες μέχρι την τελευταία στιγμή. Οι θεατές που είχαν ενημερωθεί για την «έκπληξη» είχαν πάρει τη θέση τους στα σκαλάκια, ενώ και πολλοί απορημένοι τουρίστες αποφάσιζαν να καθυστερήσουν για λίγο την περιήγησή τους στο κέντρο της Αθήνας, αφού καταλάβαιναν πως κάτι ενδιαφέρον πρόκειται να συμβεί εκεί. Κατά τις 12:20 ο χορός κατέλαβε το χώρο μπροστά από τα ακυρωτικά μηχανήματα, ενώ από το επάνω επίπεδο η φωνή της υψιφώνου Αθηνάς Δημητρακοπούλου έδινε τον τόνο.
Οι γυναίκες ηθοποιοί του Εθνικού φορούσαν τα καθημερινά τους ρούχα και τις τσάντες τους. Στην αρχή έμοιαζαν με μια ομάδα τουριστριών. Σύντομα όμως φάνηκε πως πρόκειται για κάτι διαφορετικό. Στα πέντε λεπτά που κράτησε περίπου η χορογραφία-δρώμενο, η ατμόσφαιρα και η διάθεση του χώρου άλλαξε με τρόπο σχεδόν μαγικό, υπενθυμίζοντάς μας την καταλυτική δύναμη της τέχνης.
«Η καθημερινότητα της ζωής στην Αθήνα σήμερα είναι ακριβώς η ίδια με την εποχή του Αριστοφάνη» υποστήριζε λίγο αργότερα ο Μιχαήλ Μαρμαρινός, συμπληρώνοντας ότι «το ζήτημα είναι σε ποιο βαθμό αντέχουμε τον Αριστοφάνη και τον πολιτισμό του σήμερα. Ο πολιτισμός του Αριστοφάνη είναι ο πολιτισμός του σώματος και η σχέση μας με το σώμα είναι τραυματισμένη». Λίγο μετά, τα τηλεοπτικά συνεργεία και οι φωτογράφοι αποχωρούν. Το ίδιο και οι ηθοποιοί. Ο χώρος αποκτά και πάλι την παλιά του χρήση. Η καθημερινότητα συνεχίζεται.
Περισσότερο υλικό εδώ: πηγή
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου