Ο φράχτης δεν εμποδίζει κάποιους να τον παρακάμπτουν και να ξαπλώνουν στις σπηλιές... ακόμη και τότε!
Τα τελευταία χρόνια γίνεται πολύς ντόρος για τα Μάταλα, αφού ο κόσμος πάντα αρέσκεται να γυρίζει στο παρελθόν – πόσω μάλλον όταν δυσκολεύεται να δει κάπως καθαρότερα το μέλλον. Είναι σίγουρο χαρτί το πισωγύρισμα, μα ακόμη κι αν δεν είναι μπορεί εύκολα να γίνει.
Καθώς οι μνήμες έχουν ασθενήσει όλα μπορεί να μπερδευτούν γλυκά κάπου ανάμεσα σε μιαν εύθυμη κουβέντα με… ζεστές μπύρες (όπως τις πίνουν πολλοί Γερμανοί) και ωραία λουκάνικα Φρανκφούρτης.
Τα Μάταλα λοιπόν –και δεν είναι μόνο το Matala Beach Festival, που οργανώνεται αυτό το τριήμερο, 17, 18 και 19 Ιουνίου– ξαναήρθαν στην επικαιρότητα το 2011 λόγω της έκδοσης ενός γερμανικού βιβλίου, του Mythos Matala / The Myth of Matala [Balistier Verlag, Mähringen 2011] του Arn Strohmeyer.
Ο Strohmeyer, που είχε γεννηθεί στο Βερολίνο το 1942 κι είχε επισκεφθεί τα Μάταλα το 1967, συνεργάστηκε με τον εκδότη Thomas Balistier (που κι αυτός έχει τρέλα με την Κρήτη και την Ελλάδα, αφού έχει κυκλοφορήσει ένα κάρο ελληνικού ενδιαφέροντος βιβλία) για την δημιουργία ενός δίγλωσσου λευκώματος με φωτογραφίες, τραβηγμένες στη διάσημη κρητική παραλία του Λιβυκού Πελάγους στα late 60s-early 70s.
Στις σπηλιές των Ματάλων κατοικοέδρευαν για μήνες Αμερικανοί, Γερμανοί, Άγγλοι, Γάλλοι, Ολλανδοί, Αυστραλοί κ.ο.κ. Οι Έλληνες απουσίαζαν, τουλάχιστον τα πρώτα χρόνια.
Διαβάστε περισσότερα εδώ: πηγή
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου