Ευκαιρίες για να βγούμε στους δρόμους να φωνάξουμε δυνατά ότι ώρες καθόμαστε και γράφουμε στα πληκτρολόγιά μας, όλο και κάπως δίνονται.
Το λέμε πιά με τόσο υποτονικό ενθουσιασμό, αφού είμαστε σχεδόν σίγουροι πως αυτό που θα συμβεί δεν θα είναι τίποτα περισσότερο από έναν ήσυχο απογευματινό περίπατο στο κέντρο της πόλης. Και μια τέτοια σκέψη μας βουλιάζει όλο και πιο πολύ στον ήδη μεγαλειώδη και βαθύ μας ύπνο.
Μα τώρα που πια δεν έμεινε τίποτα όρθιο, ούτε κοινωνικά ούτε ατομικά, τώρα που πια δεν έχουμε τίποτα άλλο να χάσουμε, θα μένουμε ακόμη στον άνετο καναπέ μας ξεσκονίζοντας το τηλεκοντρόλ μας?
Μια φράση μόνο: "Παραιτηθείτε" και φύγετε, αφού έτσι κι αλλοιώς δεν κυβερνάτε εσείς. Παραιτηθείτε πριν καταφέρετε να φτωχοποιήσετε στην πιο βαθιά, σκληρή κι απάνθρωπη φτώχεια, ολόκληρο τον Ελληνικό πληθυσμό.
Το βλέπουμε όλοι. Ξεχείλησε το ποτήρι.
Αν δεν κουνηθούμε, αν δεν ξυπνήσουμε από τούτο το βαθύ λήθαργο, τούτη την κατάσταση θα την υπομείνουν οι επόμενες γενιές των Ελλήνων, που στο τέλος του δρόμου θα έχουν χάσει εκτός από όλα τους τα υπάρχοντα, ακόμη και την ίδια την ταυτότητά τους.
Χωρίς τόπο (σπίτι), καταγωγή και ιστορική μνήμη, βασικά στοιχεία σύνθεσης της ατομικής ταυτότητας, με απωλεσθείσα πλέον την αίσθηση του ανήκειν, τα ανθρωπάρια που θα έχουν απομείνει, θα τριγυρνούν αποβλακωμένα αγνοώντας την όποια πραγματικότητα, βυθισμένοι στον αιώνιο ύπνο.
Κι όλα τούτα συνέβησαν γιατί όλες οι τελευταίες κυβερνήσεις το μεθόδευσαν, κάτω βέβαια από τις οδηγίες ξένων κέντρων, που θέλουν τον πληθυσμό της γης να ανήκει σε μια φυλή χωρίς ταυτότητα, και τον πλανήτη να διοικείται από ένα και μοναδικό κέντρο εξουσίας και τους δορυφόρους του.
Ορατά δια γυμνού οφθαλμού όλα τούτα.
Αντίδραση μηδέν. Μη μας χαλάσει κανείς τον ύπνο. Λείπουν κι οι χτεσινοί "επαναστάτες", εμψυχωτές που μας έσπρωχναν να βγούμε στους δρόμους. Λείπουν τώρα. Κάνουν διακοπές στην εξουσία κι έχουν καταλάβει τα καλύτερά της πόστα. Μα αν ήσουν μόνο ένας χτεσινός επαναστάτης δηλαδή επαναστάτης με ημερομηνία λήξης, ε τότε δεν ήσουν ποτέ.
Επαναστάτης είσαι μέχρι να πεθάνεις. Δεν αλλάζει αυτό. Η επανάσταση είναι στάση ζωής. Δύσκολη μα καθαρή στάση.
ΠΑΡΑΙΤΗΘΕΙΤΕ λοιπόν, άσχημες μαριονέτες, κουρδισμένα ανθρωπάρια, προδότες φεουδάρχες, τους στόχους τους πιάσατε...Καταστρέψατε τον τόπο..η αποστολή σας τέλειωσε διορισμένα υπαλληλάκια της Ουάσινγκτον. Θα πάρετε και σύνταξη, και θα κοιμάστε ελαφρά τη καρδία, για όλη τη φωτιά που βάλατε στην Ελλάδα.
Πρώην αριστεροί, νυν βολεμένοι αριστροδεξιοί, μεταλλαχθείκατε ή καλύτερα σας μετάλλαξαν η εποχή, τα βάρη κι οι συνθήκες. Πάρτε τα αίσχη που κάνατε και άντε στο καλό. Αφήστε μας μπας και βρούμε τον τρόπο να σηκώσουμε κεφάλι.
Να φωνάζουμε ΟΧΙ και να το εννοούμε, και να το στηρίζουμε και να το προστατεύουμε αν πάνε να μας το αρπάξουν. Γιατί εκείνο το ΟΧΙ που είπαμε το παραδώσαμε αναίμακτα, κι αυτό η ιστορία δεν θα μας το συγχωρήσει ποτέ.
Μα μπορούμε ακόμη να το στηρίξουμε, στους δρόμους, παντού..
Γιατί ένα ΟΧΙ μας έχει μείνει, ας μην το πουλήσουμε κι αυτό..τουλάχιστον όσοι το είπαμε..και δεν είμαστε και λίγοι.
Αόρατοι είμαστε. Ας γίνουμε ορατοί λοιπόν...!! Επιτέλους...!
Ή περιμένουμε να δράσουν οι τρομοκράτες για εμάς..Τουλάχιστον αυτοί τους ταρακουνούν λίγο.
Μα 17 Νοέμβρη κι Ερυθρές Ταξιαρχίες δεν υπάρχουν πιά. Αυτές τις έτρεμαν.
Υπάρχουμε όμως εμείς. Ας βρεθούμε κι ας παλέψουμε για να συνεχίσουμε να υπάρχουμε, ίσως έχει μείνει ακόμη λίγος χρόνος.
Πηγή: omadamesa.blogspot.gr/
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου