Πρέπει
να καταλάβουμε ότι η πολιτική δεν παίζεται πλέον στην ελληνική Βουλή,
αλλά στην καθημερινότητά μας…στις αντιδράσεις καθενός και καθεμιάς.
Επειδή τραγούδησε προσφάτως την μπούρδα για τα κατεχόμενα;
Ελάτε
τώραααααα! Άλλοι και μάλιστα πολύ μεγαλύτερου βεληνεκούς από τον
Παντελίδη έχουν πει χειρότερες αηδίες και δεν έχουν πει μόνο, αλλά το
χειρότερο: έχουν κάνει. Φταίει ο Παντελίδης και η γενιά του που για χάρη
μιας ομοιοκαταληξίας μοιάζουν ηλίθιοι ή προδότες…ή εμείς οι
δημοσιογράφοι που ΠΟΤΕ δεν τους εξηγήσαμε τι είναι τα κατεχόμενα… αλλά
αφήσαμε στους αντίστοιχους Παντελίδηδες να τους εκπαιδεύσουν;
Είδατε πουθενά να ανοίξει η μύτη κανενός;
Οχι δα!
Τον μισούν γιατί ήταν ατάλαντος;
Αααααα δεν θα συνεννοηθούμε…. δεν μισείς κάποιον επειδή είναι φάλτσος.
Και στο φινάλε πώς κρίνεται το ταλέντο; Από την αποδοχή του κοινού.
Επειδή
εγω (αν και ποτέ δεν σνομπάρισα στις ραδιοφωνικές μου εκπομπές τη
δουλειά του …και οι ακροατές μου είναι οι μαρτυρές μου-) ή εσείς δεν
γουστάρετε τη μουσική του, δεν σημαίνει ότι δεν την γουστάρει μια(;)
ολόκληρη γενιά πιτσιρικάδων.
Δεν θαμαι εγω αρμόδιος να αποδεχτώ τον καλλιτέχνη του μέλλοντος, αλλά τα παιδιά μου… Έτσι δεν είναι;
Δισεκατομμύρια άνθρωποι προσπαθούν κάθε δευτερόλεπτο να "περάσουν¨" τη δουλειά τους στο ίντερνετ.
Να ξυπνήσουν το πρωί κι αυτό πουχουν γράψει/παρουσιάσει να έχει γίνει viral.
Τον μισούν επειδή πέτυχε… αυτό που ΟΛΟΙ/ΟΛΕΣ μας θέλουμε να πετύχουμε.
Οχι δεν το γράφω σωστά….
Τον μισούν γιατί πέτυχε εκεί που οι άλλοι απέτυχαν.
Αυτοί που απέτυχαν τον μισούν.
Μα γιατί;
1ον γιατί το έχουμε εδω και αιώνες εθνικό σπορ.
2ον γιατί η κρίση που ζούμε μας έχει σβήσει τα καλύτερα μας στοιχεία.
Σαν την γεροντοκόρη πουν μισεί τον έρωτα/γάμο της γειτόνισσας.
Αντί να στραφούμε εναντίον αυτών που μας οδήγησαν εδω… βαράει ο ένας τον άλλον.
Αντί να πιαστούμε χέρι-χέρι ζμπρώνχει ο ένας τον άλλον στον γκρεμό.
Αντί να έρθει επίσκεψη στον μικρόκοσμο μας η αλληλεγγύη ήρθε η διχόνοια.
Η πείνα είναι κάκιστος σύμβουλος.
Όταν θα πάψουμε ναχουμε να φάμε…τότε θα φάμε (αστην κυριολεξία) τον αδύναμο διπλανό μας.
Σήμερα έχουμε περιοριστεί μόνο στο ορντεβρ της ανθρωποφαγίας… τις εμετικές δηλώσεις.
Ακολουθεί το κυρίως γεύμα… που αύριο μπορεί ναναι ο γιόκας η η κορούλα σου φίλτατε.
Ο βλάκας πουκανε σχόλια για τον θάνατο των τριών πιλότων έμπλεξε με τη δικαιοσύνη. Και καλά έπαθε.
Όμως
το αδίκημα είναι ίδιο είτε πρόκειται για στρατιωτικό που φυλά τα σύνορα
είτε για τραγουδιστή. Ο νεκρός είναι πάντα νεκρός και εμείς οι
Έλληνες από τα βάθη των αιώνων τους τιμάμε.
Όταν σκοτώθηκε ο
μονάκριβος γιος του Ωνάση… ο Αλέξανδρος δεν θυμάμαι να χάρηκε κανείς…
Νομίζετε ότι δεν τον ζήλευαν; Φυσικά και τον ζήλευαν. Όσο δεν πάει…
Κι όμως πουθενά μα πουθενά και ποτέ κανένας δεν βρέθηκε να πει κάτι πικρό.
Γιατί;
Επειδή η εποχή ήταν τρυφερή….
Δεν είναι που δεν το λες… είναι που δεν πάει το μυαλό.
Φίλοι μου…δεν μας πήραν τα χρήματα… τα μυαλά μας πήραν…
Μας καθάρισαν με αμμοβολή το συναίσθημα.
Το νου σας!
ΥΓ. Ως δημοσιογράφος αλλά και ως πατέρας ξέρω ΕΝΑ: πριν πεις οτιδήποτε για ένα παλικάρι που χάθηκε σκέψου τη μάνα του.
περισσότερα εδώ: πηγή
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου