Απάτητες
βουνοκορφές, οροσειρές που τις διασχίζουν αμέτρητα φαράγγια, φοινικοδάση και
άνυδρες εκτάσεις, σπήλαια και διαδρομές σε οροπέδια, και λίμνες: η φύση της
Κρήτης έχει χίλια δύο πρόσωπα που πρέπει να ανακαλύψεις.
Αν ήταν να ασχοληθεί κανείς με ένα και μόνο κομμάτι της
κρητικής φύσης, με τα φαράγγια της φερ’ ειπείν, ή με ένα γεωγραφικά οριζόμενο
τμήμα της, τον χανιώτικο νότο ας πούμε, θα χρειαζόταν περίπου μια δεκαετία για
να μπορεί έπειτα να ισχυριστεί πως την γνωρίζει καλά. Όταν πια έχει να κάνει με
ολόκληρο το νησί, οι θησαυροί που αποκαλύπτονται είναι αμέτρητοι και η έννοια
του χρόνου αρχίζει να χάνει την ουσία της.
Γιατί η Κρήτη έχει τα πάντα.
Τα βουνά της, με πρώτο καθ’ ύψος τον Ψηλορείτη (2.456 μ.),
και σε απόσταση εκατοστών πίσω του τα Λευκά Ορη, που προσφέρονται για
αναρριχήσεις, για εξαντλητικές περιπατητικές διαδρομές, για αναμέτρηση με τα
στοιχεία της φύσης. Η ανάβαση μέχρι τις Πάχνες, για να πεις ένα και μόνο
παράδειγμα, η ψηλότερη κορυφή στις Μαδάρες (2.453 μ., Λευκά Ορη), πέρα από τη
θέα παράλληλα σε Κρητικό και Λιβυκό πέλαγος, είναι μια εμπειρία που σε
σημαδεύει.
Μα μήπως το ίδιο δεν συμβαίνει και με τα περίφημα κρητικά
φαράγγια; Η Σαμαριά, το «σπίτι» του σπάνιου κρητικού αίγαγρου, είναι όνειρο
ζωής για τους φυσιολάτρες όλου του κόσμου, μα δεν είναι η μόνη. Φαράγγια σαν
της Αράδαινας, το Κουρταλιώτικο, της Πατσού ή άλλα ακόμα αγριότερα, που
απευθύνονται μόνο σε έμπειρους, όπως του Χα στο Λασίθι, υπόσχονται πεζοπορικές
εμπειρίες που δεν ξεχνιούνται.
Πέρα απ’ τα φαράγγια όμως, τα «σωθικά» των κρητικών βουνών
τα διαπερνούν και δεκάδες σπήλαια, κάποια απ’ αυτά διάσημα, κάποια άλλα
λιγότερο γνωστά. Το Ιδαίον Αντρον στον Ψηλορείτη, εκεί που η μυθολογία μάς λέει
πως ανατράφηκε ο μικρός Δίας, τα σπήλαια του Μυλοποτάμου, στα Ζωνιανά και στο
Μελιδώνι, αλλά και σπήλαια υποθαλάσσια όπως των Ελεφάντων στο Ακρωτήρι Χανίων,
προσφέρουν μια άλλου είδους εξερεύνηση της κρητικής φύσης που πάει πίσω στον
χρόνο για κάποια εκατομμύρια χρόνια.
Στην Κρήτη θα βρεις και λίμνες: τεχνητές όπως εκείνη των
Ποταμών που φιλοδοξεί να αποτελέσει στο μέλλον έναν σημαντικό υδροβιότοπο -και
ήδη πηγαίνει πολύ καλά- αλλά και μία φυσική, όπως η Κουρνά, στα όρια των Χανίων
με το Ρέθυμνο.
Θα βρεις όμως και τα μοναδικά φοινικοδάση που βρίσκονται
στην Ελλάδα. Πρώτο όλων, σε φήμη τουλάχιστον, το φοινικόδασος του Βάι, στο
Λασίθι. Εξίσου γνωστό και εκείνο της Πρέβελης, που πάλεψε μέχρι και με τη
φωτιά, που το πλήγωσε βαριά πριν από κάποια χρόνια, κι όμως εκείνο κατάφερε να
ξανασταθεί στα πόδια του. Μα και το -άγνωστο για πολλούς- φοινικόδασος στον
Άγιο Νικήτα, στα ηρακλειώτικα Αστερούσια, αξίζει και με το παραπάνω δυο και
τρεις επισκέψεις.
Πλούσια η φύση της Κρήτης, πλούσιοι και οι καρποί της. Το
ντόπιο ελαιόλαδο, ακλόνητη βάση της κρητικής -και κατ’ επέκταση της
μεσογειακής- διατροφής βγαίνει από τον πράσινο θησαυρό που καλλιεργείται στους
ελαιώνες των Χανίων, της Σητείας μα κι ολόκληρης της Κρήτης. Και πλάι στο λάδι
και τα εσπεριδοειδή, τα σιτηρά, τα όσπρια, τα κηπευτικά. Φύση ανεξάντλητη,
πλούσια, κρητική…
περισσότερα εδώ:πηγή
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου