Στις 27 Αυγούστου του 1964, ο 15χρονος Έντμουντ Κέμπερ πυροβόλησε και σκότωσε τη γιαγιά του με μία καραμπίνα.
Λίγη ώρα αργότερα, όταν επέστρεψε στο σπίτι ο παππούς του, τον σκότωσε κι αυτόν. Τότε ο 15χρονος τηλεφώνησε στη μητέρα του και ζήτησε τη συμβουλή της. Εκείνη του είπε να καλέσει την αστυνομία, όπως κι έκανε. Όταν των ρώτησαν γιατί σκότωσε τη γιαγιά του, ο Κέμπερ είπε ότι ήθελε να δει πώς είναι να σκοτώνει κάποιον. Για τον παππού του, απάντησε ότι έτσι κι αλλιώς ο ηλικιωμένος άντρας θα πάθαινε καρδιακό, όταν έβλεπε νεκρή τη γυναίκα του. Ο 15χρονος δεν φυλακίστηκε, αλλά νοσηλεύτηκε σε ψυχιατρική κλινική για εγκληματίες. Το κλίμα προωθούσε τον σωφρονισμό και όχι την τιμωρία, γι’ αυτό και ο Κέμπερ δεν δυσκολεύτηκε καθόλου να πείσει τους γιατρούς ότι βελτιωνόταν μέρα με τη μέρα. Οι εξετάσεις έδειξαν ότι είχε υψηλό IQ και η συμπεριφορά του ήταν τόσο ήρεμη, που του επετράπη να βοηθάει στη γραμματεία. Απ’ τα χέρια του περνούσαν πολλά ερωτηματολόγια που χρησιμοποιούσαν οι γιατροί για να κρίνουν την εξέλιξη των ασθενών. Ο Κέμπερ τα μελέτησε και αντιλήφθηκε τι ήθελαν να ακούσουν οι γιατροί για να τον αφήσουν ελεύθερο. Πέντε χρόνια αργότερα, ο 20χρονος Κέμπερ, έχοντας ξεπεράσει τα 2 μέτρα σε ύψος, επέστρεψε ...
Διαβάστε όλο το άρθρο: