Οι μεγάλες καταστροφές συχνά προκαλούν προβληματισμούς σχετικά με την ανθρώπινη κατάσταση: για παράδειγμα, η πανδημία γρίπης του 1918-19 ανάγκασε τους ανθρώπους να επανεξετάσουν τον τρόπο με τον οποίο σχετίζονται με τον φυσικό κόσμο, εμπνέοντας ένα νέο στυλ αρχιτεκτονικής, μια νέα εκτίμηση της υπαίθρου και μια σειρά από κινήματα επιστροφής στη φύση, ενώ ο Covid είχε κάτι βαθύ να μας διδάξει για τη σχέση των ατόμων με την κοινωνία.
Για σχεδόν δύο αιώνες, μετά τη θεαματική ανάπτυξη των πόλεων που πυροδότησε η έλευση της εκβιομηχάνισης, η δυτική κοινωνική σκέψη είχε εμμονή με το πώς να διατηρήσει τον έλεγχο. Μόλις οι άνθρωποι συγκεντρώνονταν μαζί, οι κοινωνικές ελίτ ζούσαν σε διαρκή φόβο για τον όχλο. Το αποτέλεσμα ήταν μια διάχυτη απαισιοδοξία και ένας παγιωμένος αντικολλεκτιβισμός.
Αυτό εξακολουθεί να κυριαρχεί στην ψυχολογία, σημειώνει ο βρετανικός Guardian, στον οποίο μία ομάδα εμπειρογνωμόνων σε θέματα πολιτικής, εμπορίου, εκπαίδευσης, ψυχολογίας και εργασίας εξηγούν ποια ήταν η μεγαλύτερη ή πιο σοκαριστική συνέπεια του Covid στον τομέα τους..
Περισσότερα: parallaximag
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου