Γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αθήνα. Η αγάπη για τον αθλητισμό ξεκίνησε από πολύ μικρή ηλικία ενώ μέχρι σήμερα ζει και εργάζεται στην Αθήνα.
Αγάπησε και ξεχώρισε το καράτε μέσα από το οποίο απέσπασε αμέτρητες νίκες αλλά και τίτλους, μέχρι και σήμερα είναι μέλος της Εθνικής ομάδας καράτε στην οποία μπήκε το 2006.
Κατάφερε να κατακτήσει την τρίτη θέση στον κόσμο και έχει διακριθεί κατακτώντας το Πανευρωπαϊκό Πρωτάθλημα. Στην πορεία του έχει κερδίσει επίσης τον τίτλο του Βαλκανιονίκη πέντε φορές, ενώ έχει διακρίσεις και σε διεθνή τουρνουά.
Σήμερα εργάζεται ως γυμναστής και προπονητής καράτε σε μικρούς και μεγάλους. Εμείς με μεγάλη μας χαρά τον βρήκαμε και κάναμε μια κουβεντούλα μαζί του
Από πόσο χρονών θυμάσαι τον εαυτό σου να του αρέσουν οι πολεμικές τέχνες
Η αλήθεια είναι ότι από πολύ μικρή ηλικία είχα πάθος με τον αθλητισμό. Αγαπούσα όλα τα αθλήματα και είχα έντονο το αίσθημα του ανταγωνισμού. Με τις πολεμικές τέχνες ήρθα πρώτη φορά σε επαφή όταν ήμουν 9 ετών περίπου...και αυτό ήταν.Κόλλησα!
Τι ήταν αυτό που σε ώθησε να ασχοληθείς με το καράτε;
Η ενασχόληση μου με το καράτε ήταν πραγματικά τελείως τυχαία και συγκυριακή. Πολ λες φορές λένε πως όλα για κάποιο λόγο γίνονται... Ίσως έχουν δίκιο. Εκείνη την εποχή μου άρεσε να παίζω ποδόσφαιρο.Παρ όλα αυτά λόγω μιας «αταξίας» στο σπίτι,η μητέρα μου είχε βάλει απαγορευτικό (ως τιμωρία) να γραφτώ στον σύλλογο που πήγαινε ποδόσφαιρο ο αδερφός μου.
Μου σύστησε πολλά αθλήματα,αλλά εγώ ήμουν αρνητικός,ώσπου μια μέρα επισκεφτήκαμε τον σύλλογο «ΑΣ ΟΔΥΣΣΕΑ» στην Πετρούπολη (όπου είμαι μέχρι και σήμερα εκεί αθλητής) και μαγεύτηκα με αυτό που αντίκρισα. 30-40 πιτσιρίκια μέσα σε μια αίθουσα και όλοι προσοχή να κοιτάνε με σεβασμό στα μάτια έναν άντρα μπροστά τους που τους μιλούσε (τον Δάσκαλο μου).
Αυτό ήταν.Αυτή η πειθαρχία,αλλά και η φύση του αθλήματος που απαιτούσε δύναμη,ταχύτητα,εκρηκτικότητα και συγκέντρωση με κέρδισαν από την πρώτη στιγμή.
Λίγα λόγια για την τρίτη θέση στον κόσμο και την κατάκτηση στο Πανευρωπαϊκό Πρωτάθλημα. Πως αισθάνθηκες όταν βραβεύτηκες;
Τα μετάλλια δόξα τον θεό στην περίπτωση μου άρχισαν να έρχονται από πολύ νωρίς. Άκουγα συχνά την φράση «ο Νίκος είναι ταλέντο» μια λέξη που θέλει ιδιαίτερη προσοχή στον πρωταθλητισμό.
Πολλά ταλέντα έχουν επαναπαυτεί στις ικανότητες τους και γρήγορα ξεχάστηκαν,όποτε από πολύ νωρίς ήξερα ότι πρέπει να δουλέψω πολύ σκληρά για να πετύχω αυτά που ήθελα. Ανέβηκα στο βάθρο σε Παγκόσμιο Πρωτάθλημα και κατάφερα να κάνω την Γαλανόλευκη μας να κυματίζει σε Πανευρωπαϊκό Πρωτάθλημα κατακτώντας το χρυσό μετάλλιο.
Δεν νομίζω πως υπάρχει μεγαλύτερη ηθική ικανοποίηση για ένα πρωταθλητή να βλέπει οι κόποι του να ανταμείβονται με αυτόν τον τρόπο. Ακόμα συγκινούμαι όταν σκέφτομαι εκείνες τις στιγμές.
Πέντε φορές Βαλκανιονίκης. Αλήθεια πόσο δύσκολο είναι να κατακτήσεις ένα σπουδαίο τίτλο;
Ένας πρωταθλητής προπονείται για χρονιά για αυτές τις λίγες στιγμές δόξας που θα ανεβεί στο βάθρο. Είναι ο λόγος που περνάς στο γυμναστήριο όλη σου την ημέρα, για πολλά χρόνια, με πολύ ιδρώτα, πόνο, ελλείψεις, τραυματισμούς και πολλές απογοητεύσεις. Δεν είναι ένας δρόμος στρωμένος με ροδοπέταλα.
Δεν είναι μόνο η στιγμή της επιτυχίας,τα χαμόγελα, οι φωτογραφείς,τα συγχαρητήρια και τα after parties. Η ζωή του πρωταθλητισμού είναι πολύ δύσκολη, σκληρή και έχει πολλές απαιτήσεις,ιδιαίτερα σε τόσο υψηλό επίπεδο.
Τώρα πια είσαι και δάσκαλος (Κρίμα που δεν μένω Αθήνα θα ήταν χαρά και τιμή μου να σε είχα δάσκαλο), οι μαθητές σου λοιπών μαθαίνουν εύκολα;
Καταρχάς, θέλω να τονίσω πως είμαι ευλογημένος που μπόρεσα και έκανα το άθλημα που αγαπώ επάγγελμα. Με αυτόν τον τρόπο δεν έχω νιώσει ούτε μια μέρα δέσμιος του επαγγέλματος μου όπως πολύς κόσμος νιώθει στις δουλειές του.
Το να είμαι σε θέση να μεταλαμπαδεύω τις γνώσεις μου και την εμπειρία που έχω αποκτήσει όλα αυτά τα χρόνια σε μικρά παιδιά και σε ενήλικες με κάνει να νιώθω γεμάτος.Αρχικά σαν άνθρωπο και μετά ως επαγγελματία. Για το ποσό εύκολα θα μάθει ο μαθητής είναι θέμα του δασκάλου. Αρχικά να κερδίσει το ενδιαφέρον του εκπαιδευόμενου και μετά να έχει την ικανότητα της μεταδοτικότητας.
Τι θα ήταν αυτό που θα έλεγες σε νέους και όχι μόνο ώστε να τους παρακινήσεις να μάθουν καράτε;
Το καράτε δεν είναι απλά ένα άθλημα,δεν είναι απλά μια πολεμική τέχνη. Είναι τρόπος ζωής!
Είχα την τύχη από πολύ μικρή ηλικία να βρεθώ μέσα σε αυτό και νομίζω πως πολλά πράγματα από τον χαρακτήρα μου θωρακίστηκαν από αυτήν την τέχνη. Ο σεβασμός που οφείλεις να έχεις στους γύρω σου μέσα σε ένα dojo (χώρος προπόνησης) είτε είναι ο δάσκαλος σου,είτε συναθλητής σου, είναι ένας μεγάλος οδηγός για την μετέπειτα ζωή ενός παιδιού.
Η πειθαρχία που από πολύ νωρίς διδάσκεσαι σου επιτρέπει να αναλύεις τις καταστάσεις πιο εύκολα,ακόμα και υπό πίεση. Ο υγιής συναγωνισμός πρώτα με τον ίδιο σου τον εαυτό,ώστε να γινεις καλύτερος από ότι ήσουν την προηγούμενη ημέρα,αλλά και με τους γύρω σου.
Η αυτοεκτίμηση, αλλά κυρίως η συνεχής οριοθέτηση στόχων στην ζωή ενός αθλητή είναι ίσως ότι πιο σημαντικό μπορεί να αποκτήσει ένας άνθρωπος με την ενασχόληση του με τον μαγικό κόσμο των πολεμικών τεχνών.
Φτάνουμε λοιπών και στο Survivor. Πως πήρες την απόφαση να πας σε ένα τόσο δύσκολο παιχνίδι;
Για μένα το Survivor ήταν μια πρόκληση και την στιγμή που ήρθε στην ζωή μου μπορώ να το χαρακτηρίσω και ως ευκαιρία. Ήθελα να κάνω upgrade στην ήδη υπάρχον ζωή μου, σε μια περίοδο που ήθελα το κάτι διαφορετικό.
Δεν θα πω το κλισέ «πήγα για την εμπειρία» την εμπειρία την βιώνεις έτσι και αλλιώς, θέλοντας και μη. Σίγουρα μου έμαθε παρά πολλά.Ήταν ένα πολύ δύσκολο παιχνίδι από αρκετές απόψεις.
Μια δυσάρεστη και μια ευχάριστη ανάμνηση;
Είχαμε πολλές η αλήθεια είναι και από τα δυο.
Πιο ευχάριστη (αν και ο κόσμος θα θεωρήσει την στιγμή που κέρδισα το αυτοκίνητο) ήταν όταν κερδίσαμε την ασυλία και αυτόματα προκρίθηκα στον τελικό. Εκείνη την στιγμή ένιωσα λύτρωση,πως ένας μεγάλος μου στόχος που αγωνιζόμουν για 5 μήνες εκεί καθημερινά,έγινε επιτέλους πραγματικότητα.
Η πιο δυσάρεστη στιγμή νομίζω είναι κάτι που πολύς κόσμος δεν γνωρίζει. Όταν από μια ιατρική αστοχία στην κλινική μου χορηγήθηκε μια αντιβίωση και όντας αλλεργικός πήγα να χάσω την ζωή μου και με έκανε για ένα χρονικό διάστημα να αποσυντονιστώ από το παιχνίδι, μην μπορώντας να προσφέρω στην ομάδα μου τα μέγιστα.
Θα το ξανά έκανες σε περίπτωση διεξαγωγής του Survivor all Star;
Σίγουρα είναι μεγάλη απόφαση. Θα κρινόταν σε τι φάση της ζωή μου θα βρίσκομαι τότε και ποια θα ήταν η οικονομική πρόταση. Αλλά ναι είμαι θετικός.
Που σε συναντάμε πλέον;
Πλέον είμαι σε μια δημιουργική περίοδο.Είμαι πίσω ξανά στις προπονήσεις μου,μετά από έναν τραυματισμό που είχα,με νέους αγωνιστικούς στόχους. Ενώ έχω κλείσει ήδη κάποιες συμφωνίες και βρίσκομαι σε συζητήσεις για κάποιες πιθανές για το επόμενο διάστημα.
Οι στόχοι από εδώ και πέρα;
Θέλω στους επόμενους μήνες να ανοίξω το δικό μου κέντρο πολεμικών τεχνών και fitness,έτσι όπως το έχω ονειρευτεί. Ένα νέο project για τα ελληνικά δεδομένα,όπου παιδάκια από 3 ετών,ενήλικες,αλλά μέχρι και η τρίτη ηλικία θα μπορούν να προπονούνται σε έναν σύγχρονο και κατάλληλα εξοπλισμένο χώρο.
Νίκο σε ευχαριστούμε πάρα πολύ για την παραχώρηση της συνέντευξης και σου ευχόμαστε τα καλύτερα.
Παρακάτω ακολουθεί ένα απόσπασμα από το Survivor όπου βλέπουμε μια εντυπωσιακή νίκη του Νίκου Κοσμά, σε ένα πολύ δύσκολο αγώνισμα αντοχής και δύναμης.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου