Καλεί τότε και αποστέλλει ο Γέροντάς μου Παπα-Χαράλαμπος [αργότερα Ηγούμενος της Μονής Διονυσίου] ένα αδελφόν, ήδη απελθόντα εις «ουρανίους Μονάς» και την ταπεινότητά μου, εις την Ι.Μ. Φιλοθέου προς διερεύνησιν των πέριξ αυτής κελλίων. Διερχόμενοι από το καλυβάκι του παππού Αρσενίου [Σπηλαιώτη συνασκητή του οσίου Ιωσήφ του Ησυχαστή] για να λάβωμε την ευχήν του, προτού εμείς του μιλήσουμε μας λέγει:
– Μην πηγαίνετε Φιλοθέου· εμείς θα πάμε Μπουραζέρι.
– Και πώς το ξέρεις παππού;
– Μου το ‘δειξεν η Παναγία στην προσευχήν.
Και άρχισε να περιγράφη καταλεπτώς τα κτίρια και τον μοναδικόν εκεί μονάζοντα Ρώσσον. Τον ρωτώ τότε:
– Είναι θέλημα της Παναγίας μας να φύγουμεν απ’ εδώ;
– Έχει μέρες που το ξέρω ότι θα φύγουμε. Πριν λίγες νύχτες είδα στον ύπνον τον Γέροντα [τον όσιο Ιωσήφ τον Ησυχαστή] και επιστατούσε σαν εργολάβος σε κάτι μεγάλα κτίρια.
Τον ρωτώ: «Τίνος είναι αυτά, Γέροντα»; «Είναι δικά μας», μου λέει.
Πηγαίνετε και στα Φιλοθεΐτικα να δήτε, αλλά να ξέρετε, Μπουραζέρι θα πάμε.
Ανεβήκαμε στις Καρυές· πήγαμε πρώτα στο Μπουραζέρι. Πράγματι ήταν όπως μας το περιέγραψε ο παππούς· ο Ρώσσος όμως δεν δεχόταν συζήτησιν για να δεχθή συνοδείαν με Έλληνες.
– Μην πηγαίνετε Φιλοθέου· εμείς θα πάμε Μπουραζέρι.
– Και πώς το ξέρεις παππού;
– Μου το ‘δειξεν η Παναγία στην προσευχήν.
Και άρχισε να περιγράφη καταλεπτώς τα κτίρια και τον μοναδικόν εκεί μονάζοντα Ρώσσον. Τον ρωτώ τότε:
– Είναι θέλημα της Παναγίας μας να φύγουμεν απ’ εδώ;
– Έχει μέρες που το ξέρω ότι θα φύγουμε. Πριν λίγες νύχτες είδα στον ύπνον τον Γέροντα [τον όσιο Ιωσήφ τον Ησυχαστή] και επιστατούσε σαν εργολάβος σε κάτι μεγάλα κτίρια.
Τον ρωτώ: «Τίνος είναι αυτά, Γέροντα»; «Είναι δικά μας», μου λέει.
Πηγαίνετε και στα Φιλοθεΐτικα να δήτε, αλλά να ξέρετε, Μπουραζέρι θα πάμε.
Ανεβήκαμε στις Καρυές· πήγαμε πρώτα στο Μπουραζέρι. Πράγματι ήταν όπως μας το περιέγραψε ο παππούς· ο Ρώσσος όμως δεν δεχόταν συζήτησιν για να δεχθή συνοδείαν με Έλληνες.
περισσότερα εδώ: πηγή
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου