Δημήτρης Γκουτζαμάνης: Αποκλειστική συνέντευξη στον Δορυφόρο


Γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Έδεσσα, πέρασε  στο παιδαγωγικό δημοτικής εκπαίδευσης στην Θεσσαλονίκη και το 2009 ολοκλήρωσε τις σπουδές του στην δραματική σχολή κρατικού θεάτρου βορείου Ελλάδος.

Έκτοτε δούλεψε στο κρατικό θέατρο ενώ μέχρι και σήμερα έχει δουλέψει πολύ στο θέατρο και στην τηλεόραση. Εμείς ήρθαμε σε επαφή με τον Δημήτρη και κάναμε μια κουβέντα μαζί του.

Λίγα λόγια για τα πρώτα σου βήματα στην υποκριτική;

Ηθοποιός ήθελα να γίνω από μικρός. Θυμάμαι να οργανώνω παραστάσεις με φίλους και ξαδέρφια και να φωνάζουμε συγγενείς και γείτονες για να μας δουν, αγαπούσα ιδιαίτερα τους μύθους του Αισώπου. Μεγαλώνοντας αποφάσισα ότι ήθελα να το κάνω με πιο “σοβαρούς” όρους. Έτσι, κι ενώ ήμουν φοιτητής στο Παιδαγωγικό τμήμα δημοτικής εκπαίδευσης στη Θεσσαλονίκη, γράφτηκα στο θεατρικό εργαστήρι “Ακτίς Αελίου”. Εκεί συνειδητοποίησα ότι ήθελα να το κάνω επαγγελματικά. Έτσι, έδωσα εξετάσεις για τη δραματική σχολή του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος, όπου και πέρασα και το 2009 αποφοίτησα.


Θέατρο Τηλεόραση Κινηματογράφος. Με ποια σειρά θα τα κατάτασσες σύμφωνα με την προτίμησή σου;
Δεν μπορώ να σου πω με σιγουριά τι είναι αυτό που προτιμώ. Το κάθε μέσο έχει τη δικιά του μαγεία και τις δικές του δυσκολίες. Αυτό που με ενδιαφέρει κυρίως είναι οι συνεργάτες, τα κείμενα, οι ρόλοι και οι συνθήκες με τις οποίες γίνονται οι δουλειές. Νομίζω όμως ότι αυτό που με γοητεύει περισσότερο είναι ο κινηματογράφος καθώς πρόκειται για ένα ολοκληρωμένο δημιούργημα, αλλά και η ζωντανή επαφή που προσφέρει το θέατρο. Χωρίς να υυποτιμώ τη μαζική και λαϊκή φύση της τηλεόρασης, που δίνει τη δυνατότητα η τέχνη μας να επικοινωνήσει ευρέως με τον κόσμο.


Αν και μικρός ηλικιακά έχεις κάνει πολλές δουλειές. Ξεχωρίζεις κάποια δουλειά περισσότερο;

Η δουλειά που ξεχωρίζω είναι “Ο Εραστής” του H. Pinter, που ήταν η πρώτη μου παράσταση όπου έπαιξα και σκηνοθέτησα. Ήταν η δουλειά που είχε τη σφραγίδα μου σε μεγαλύτερο βαθμό από κάθε άλλη.


Ποια δουλειά θεωρείς δυσκολότερη; Θέατρο η καθημερινό σίριαλ;

Και οι δύο είναι πολύ δύσκολες δουλειές, γι αυτό όπως είπα και προηγουμένως, οι συνεργάτες είναι αυτοί που καθορίζουν τελικά το τι γεύση θα σου αφήσει το κάθε ταξίδι. Αυτοί είναι που θα καθορίσουν ουσιαστικά το πως θα εξελιχθεί το όλο project.



Έχει συμβεί σε κάποια δουλειά σου να φτάσεις στα όρια σου σε σημείο παραίτησης;

Ναι, αν και τελικά ποτέ δεν έφυγα. Έκατσα και το πάλεψα. Τώρα αν άξιζε ή όχι είναι άλλο θέμα. Γενικά όμως δεν κρατάω κακίες και μου αρέσει να αφήνω πίσω μου τις άσχημες στιγμές. Αφού πρώτα έχω πάρει το μάθημα μου ώστε να μην την ξανά πατήσω (όσο μπορώ).


Θα έλεγες ότι στην υποκριτική θεωρείς τον εαυτό σου περισσότερο δραματικό η κωμικό;

Να σου πω την αλήθεια δεν ξέρω και δεν μ' έχει απασχολήσει. Αυτό που με ενδιαφέρει είναι να μπορώ να κάνω καλά τη δουλειά μου. Να έχω ένα καλογραμμένο κείμενο όπου θα μπορώ να το αποδώσω όσο καλύτερα γίνεται με τους συνεργάτες μου.


Βλέψεις για το μέλλον;

Έκλεισα να είμαι στη “Μικρή μας πόλη” του Θόρντον Ουάιλντερ, στο ΘΟΚ σε σκηνοθεσία Αλεξίας Παπαλαζάρου.


Που σε συναντάμε σήμερα;

Μόλις τελείωσα τις παραστάσεις στον “Ματωμένο Γάμο” στο Θέατρο Ένα στη Λευκωσία σε σκηνοθεσία Ανδρέα Χριστοδουλίδη. Τηλεοπτικά βρίσκομαι στη σειρά “Γαλάτεια” στο Sigma tv σε σκηνοθεσία Κώστα Κωστόπουλου και έκανα ένα πολύ ενδιαφέρον guest στις “8 Λέξεις” του Ανδρέα Γεωργίου.


Δημήτρη σε ευχαριστούμε πολύ για την παραχώρηση της συνέντευξης και σου ευχόμαστε να έχεις κάθε επιτυχία...

Φωτογραφίες: Σταύρος Χριστοδούλου

About George Tservakis

0 σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου