Δύο μερόνυχτα βολόδερνε από καζάνι σε καζάνι. Την περίμενε αυτή τη μέρα. Η μάνα του, λέγανε στο χωριό, πως τον είχε ταμένο στον Αη Γιώργη έναν Απρίλη τότε που κόντεψε να πνιγεί. Αυτός βέβαια διάλεξε να γιορτάζει το θάμα του Αη Γιώργη στις 3 του Νοέμβρη, γιορτή "αδυνατή" έλεγε και ξανάλεγε, "μεγάλος Άγιος" ή βολικός και λίγο στα μέτρα του;
Πάντως αυτός τον ετιμούσε και εκείνη την ημέρα- μαζί και με κάτι άλλες τον χρόνο- του δινε και καταλάβαινε. Μέρες κρατούσε το γιορτάσι του Αη Γιώργη του μεθυστή. Όπου φίλος και γνωστός που τύχαινε και έβγανε ρακί έπαιρνε το βουργιαλάκι του με τα απαραίτητα τσιγάρα, ντεπόν για την αυριανή συνοδευόμενη με ρακί ως αντίδοτο και 3-4 σπαστούς καφέδες και βουρ με κέφι, κέφι ρε φίλε για τη χάρι του.
"Ετσά είναι τα τάματα στην Κρήτη" και απίθωνε την κούπα και την κατέβαζε μονορούφι.
Τρεις, τέσσερις, μετά ρακί και τέλος πρωτόρακι με τις ευχές του συνοδευόμενες με γλυκό κυδώνι και γιαούρτι από τα χέρια της νοικοκυράς.
---Δεν πίνω άλλο του ΄πα...
---Ήντα 'ρθες να κάνεις στο καζάνι με τις τακούνες;
Τον κοίταξα καλά καλά τα νεύματα και οι χειρονομίες έδιναν και έπαιρναν πίσω από την πλάτη του. Η κυρά του το ίδιο σήκωνε το χέρι με νόημα σαν να μου λεγε : άστο μη δίνες σημασία.
Περισσότερα: cretalive
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου